MEVSİMLER ARD ARDA YANAR DÜŞÜMDE
Mevsimler
ardarda yanar düşümde,
Temmuz
ortasını birden kar bürür…
Kaç acı konaklar garip döşümde,
Buğulu
gözleri kaç pınar bürür.
Bir
ihsan ararım, bir ışık, bir renk…
Biçare
gönlümü bir efkâr bürür.
Dağılır
taneler, bozulur ahenk,
Yanağım
ıslanır ah ü zar bürür.
Yorgun
ümitlerim tutar sinemi,
Sevda
konağımı kaç diyar bürür.
Çözdükçe
sır olan tek definemi,
Gözümden
gizleyen kaç ağyar bürür.
Sonsuzluk
daveti Bilal sesinde,
Her
kışın ardını bir bahar bürür.
Gönlüne
saldığın aşk hevesinde,
Mecnun’u
Leyla’dan bir esrar bürür.
Kayan
yıldızlara uzanır kolum,
Su
ararım çölde, lakin har bürür.
Aşk
mülküne doğru yönelir yolum,
Seherde
gönlümü baht-i yar bürür.
Boynum
kıldan ince hüküm senindir…
Suskun
yüreğimi hep ikrar bürür.
Taşıttığın
bunca yüküm senindir,
Günbeyli’yi
sarsan bir miyar bürür.
