GÜL SEZA
En soğuk ürpertiyi dağ ardından beklerken,
Sıcacık imbatlarla köpüren deniz oldun,
Sükûnet limanına rota oldun, iz oldun,
Hikmetlere sarılmış çözülecek giz oldun.
Muhabbet ezgileri yüreğimi yoklarken.
En zorlu rüzgârlarda dallarım savrulurken,
Nefes nefes çektiğim misk ü amber gül oldun,
En sessiz çığlığıma avaz oldun, dil oldun,
Kıvılcımdın, yükseldin duman oldun, kül oldun,
Kardelen mevsiminde közümden kavrulurken.
En hırçın dalgalarda boşa kürek çekerken,
Vuslat hülyalarıma ufukta ümit oldun,
Menzilime götüren yoluma binit oldun,
“Hay” deyip davranmaya ayrılan vakit oldun,
İçimin miracıyla gül yurdunda çökerken.
En keskin bıçaklara tevekkülle dalarken,
En kavi direnişin güçlü bileği oldun,
Hayatımı kurtaran şefkat meleği oldun,
Kavuşma dilekçemin içten dileği oldun,
Dua yüklü kervanı ötelere salarken.
En çetin savaşlara kılıcımı bilerken,
Sır endam hedeflere kutlu akınım oldun,
Ya sabrımı okşadın, tuttun, ya kınım oldun,
Sırtımı yasladığım en has yakınım oldun,
Yanağıma damlayan gözyaşımı silerken,
En hasbi dönüşlerle semah olup dönerken,
Cananın otağında düğünüm toyum oldun,
Aradığım huzuru taşıyan suyum oldun,
En munis hallerime gül seza huyum oldun,
Yıldızlar yandığında kör nefisler sönerken.
